Perifere aangezichtsverlamming (facialisparalyse)

Ons gezicht heeft langs beide helften een aangezichtszenuw (nervus facialis). Deze zenuw stuurt de spieren aan van ons gelaat en zorgt daardoor voor onze mimiek en expressie. Een aangezichtsverlamming is een uitval van de motoriek van de aangezichtsspieren, door een verlies van de functie van de aangezichtszenuw. De zenuw kan de spieren onvoldoende aansturen, waardoor een verlamming optreedt. Bij een volledige uitval spreken we van een paralyse en zijn er geen bewegingen meer mogelijk. Bij een onvolledige uitval spreken we van een parese. Dan kunnen de spieren in beperkte mate nog bewogen worden. Meestal is slechts één helft van het gelaat aangedaan en functioneert de andere helft nog normaal. Het meest opvallende gevolg is dan een ‘scheef’ gezicht met een afhangende mondhoek.

Mimetherapie is een behandelmethode, gericht op het optimaal herstel van restverschijnselen na een perifere aangezichtsverlamming. De patiënt leert hierbij controle te krijgen over de bewegingen van de aangezichtsspieren tijdens gelaatsuitdrukkingen, praten, eten en drinken. Wetenschappelijk onderzoek heeft een gunstige werking van mimetherapie aangetoond (Beurskens, 2003).